Chow-chow ma charakter jak kot, jest niezależny, trudno poddaje się tresurze, zazwyczaj uczy się tego czego chce i robi to na co ma ochotę.

Na początek narodziny Chow chow jest pełen wątpliwości. Mówi się, że pochodzi od szpica i że jego nazwa nawiązuje do mandaryńskiego napisu „różnorodny towar”, który można było odczytać na pudełkach, które przewoziły tego psa z Chin do Anglii od 1780 roku. Tam po raz pierwszy uznano go za zwierzę domowe, ponieważ w kraju azjatyckim były używane jako pożywienie. W rzeczywistości wulgarnym słowem wskazującym, że coś jest jadalne, jest „chow”.

Jednak dopiero w 1840 roku odnotowano tę rasę w Wielkiej Brytanii, kiedy w gazecie pojawiła się informacja o obecności kilku okazów w londyńskim parku zoologicznym. Określali je jako „Dziki pies Chin”.

Inne teorie twierdzą, że ten pies ma swoich przodków w niedźwiedziu, opierając się na jego dzikim wyglądzie i fakcie, że Podobnie jak czarny niedźwiedź, Chow Chow ma niebieski język; Shar Pei jest jedyną rasą inną niż ta, która ma tę cechę. Chociaż z biegiem lat wiara ta coraz bardziej traci na sile.

Postać markizą Lady Huntley, który pod koniec XIX wieku założył własną hodowlę od importowanego z Chin samca o imieniu Peridot. Jego córka, Peridot II, została sprzedana Lady Granville Gordon, która stała się najbardziej wpływowym hodowcą w kraju. Wraz z matką wychował Blue Blood, pierwszego championa Chow Chow wyhodowanego w Anglii.

Chow chow cierpi na liczne choroby dermatologiczne: alergia, pęcherzyca, piodermia, łysienie. Poza tymi  chorobami ujawniają się także choroby układu ruchu: dysplazja stawu biodrowego i łokciowego, zwyrodnienia stawów, zerwanie więzadeł, zwichnięcia rzepki. Niestety to nie koniec dolegliwości zdrowotnych. 

Chow chow może mieć tendencję do podwinięcia powiek (entropium), powodujących stany zapalne i wzmożonego łzawienia. Pies jest odporny na wilgoć i chłody jednak wysokie temperatury mu nie służą. Latem należy się wystrzegać męczących spacerów w pełnym słońcu, by uniknąć przegrzania i groźnego udaru cieplnego. Rasa ta jest bardzo chorobliwa.

Mówi się, że Chow chow to tak naprawdę kot, który urodził się w skórze psa. W istocie rzeczy psy tej rasy naprawdę rzadko okazują uczucia. Oczywiście nie znaczy to, że nie kochają swoich właścicieli. Jeśli już okazują uczucia to są przy tym dość mocno powściągliwe. Pomimo swojego zdystansowania w okazywaniu emocji pies ten bardzo przywiązuje się do swojej rodziny. Panuje przekonanie, że na szacunek i uznanie Chow chowa właściciel musi sobie zasłużyć. Psiak wybiera przeważnie jedną ulubioną osobę, którą będzie traktować jako głównego właściciela, ale nie oznacza to, że nie będzie akceptować innych domowników. Przeważnie nie potrzebuje kontaktu fizycznego ze swoimi najbliższymi. Chow chow nie należy do psów, które będą upominać się o atencje opiekuna, pieszczoty i zabawy. Jego wrażliwość i duma sprawiają, że niesprawiedliwie lub ostro potraktowany zapamięta sobie doznaną krzywdę na długo. Jest to pies znający swoją wartość, o silnym i dominującym charakterze. Chow chow może odnaleźć się w domu z dziećmi, o ile te będą traktować go z szacunkiem. Mniejsze pociechy nie nadają się na dobre towarzystwo, ponieważ pies ten ceni sobie ciszę i spokój. Bardzo przywiązuje się do dzieci, ale po prostu nie zawsze ma ochotę 

na uczestniczenie z nimi w przeróżnych zabawach – zdecydowanie woli obserwować wszystko z boku. Chow chow nadaje się na stróża domowego – jego rodzina jest dla niego bardzo ważna (chociaż na pierwszy rzut oka może tego nie okazywać) i bez zawahania ruszy, aby ją obronić. Rasa ta nie należy do szczekliwych, dlatego gdy już zacznie alarmować swoich domowników, powinni oni natychmiast sprawdzić co zaniepokoiło pupila. Chow chow nie jest psem, który może mieszkać przy budzie lub w kojcu, ponieważ istnieje wielkie prawdopodobieństwo, że pies zdziczeje i stanie się niebezpieczny dla otoczenia. Pomimo swojej zdystansowanej natury ważny jest dla niego bliski kontakt z właścicielem. Jest nieufny wobec obcych, a kiedy w domu pojawiają się goście – właściciel powinien przedstawić im zasady obchodzenia się z tym psem. Zbyt duże zainteresowanie nim, lub co gorsza pieszczoty i zaczepianie może zostać przez niego źle odebrane, a osobę zapamięta z niezbyt pochlebnym na jej temat zdaniem. Chow chow to prawdziwy indywidualista który raczej nie dogada się z innymi psami. W przypadku, kiedy wychowują się razem od małego istnieje szansa na przyjaźń między nimi, ale pod warunkiem, że drugi pies zaakceptuje dominacje i wyższą pozycję w hierarchii domowej Chow chowa. Podobnie rzecz ma się z kotami – raczej nie będą przepadać za swoim towarzystwem chyba, że wychowują się razem od małego.

Na ogólny stan zdrowia psa wpływa wiele czynników, z których najważniejszym jest odpowiednie pożywienie. Niezależnie od sposobu na jaki się zdecydujemy dieta powinna być jak najlepszej jakości. Chow chow nie jest miłośnikiem sportu, przez co rasa miewa tendencję do tycia. Ilość posiłków i sposób żywienia powinien zostać dostosowany indywidualnie pod każdego psa. Trzeba wziąć pod uwagę wiek i wagę psa, a także jego aktywność fizyczną. Podawanie gotowych karm – zarówno mokrych, jak i suchych jest najszybszym i najwygodniejszym rozwiązaniem. Gotowe propozycje dostępne na rynku powinny pochodzić od sprawdzonego producenta i posiadać dobre składy. Pierwsze miejsce w składzie karmy powinno zajmować mięso. 

Możemy również zdecydować się na samodzielne przygotowywanie posiłków dla psa. Dieta BARF jest metodą bardziej czasochłonną i wymaga od właściciela odpowiedniej wiedzy. W takim przypadku dobrze jest skonsultować się z lekarzem weterynarii lub psim dietetykiem. Pomogą oni optymalnie dobrać składniki codziennych posiłków oraz wskażą jakimi preparatami powinniśmy je uzupełnić ponieważ domowe jedzenie po

winno być wzbogacane preparatami wapniowo-witaminowymi i mineralnymi. Warto też sięgnąć po suplementy, które pomogą w utrzymaniu dobrej kondycji obfitej sierści Chow chowa. Po odebraniu szczeniaka początkowo podajemy mu karmę, którą dostawał u hodowcy. Następnie możemy zmienić dietę ale trzeba pamiętać, że zmiana powinna zachodzić powoli, ponieważ w innym wypadku może to skutkować problemami gastrycznymi. Karma dla szczeniaka powinna być dobrana do jego wieku, ponieważ maluchy posiadają wyższe zapotrzebowanie energetyczne. Młode psy powinny dostawać posiłki częściej niż osobniki dorosłe. Najlepiej karmić je 4 razy dziennie. Dorosłego psa karmimy 2 razy w ciągu dnia karmą przeznaczoną dla ras średnich lub dużych. Najlepiej, aby była ona przeznaczona dla psów posiadających wrażliwy układ pokarmowy. Koniecznie zadbajmy o dostęp do świeżej wody, wymienianej przynajmniej raz dziennie.

Pielęgnacja chow chow jest wymagająca (zwłaszcza w przypadku osobników z długą sierścią) i wymaga od opiekuna pewnej wiedzy, regularności i cierpliwości.

Oczy chow chow mają tendencję do łzawienia, dlatego należy delikatnie wycierać nadmiar łez z policzków, np

. za pomocą czystych gazików. Warto też przecierać skórę pupila gazą i specjalnym płynem do pielęgnacji, polecanym przez lekarza weterynarii, szczególnie w okolicy jej pofałdowań. To ważne, ponieważ w takich fałdkach może powstać wilgotne środowisko, które sprzyja rozwinięciu się infekcji bakteryjnych lub 

grzybiczych.

Staraj się myć zęby psa codziennie o tej samej 

porze. Przyzwyczajaj pupila do szczoteczki i pasty dla zębów już od pierwszego dnia jego pobytu w Twoim domu. Możesz też ewentualnie stosować żele do higieny jamy ustnej, które dostaniesz w przychodniach weterynaryjnych. Pamiętaj, by nigdy nie używać u psów środków higieny jamy ustnej przeznaczonych dla ludzi.

Jeśli chow chow nie będzie sobie ścierał pazurów na spacerze, to od czasu do czasu będzie trzeba mu je przycinać – samodzielnie lub, jeśli nie wiesz jak obciąć psu pazury, u lekarza weterynarii lub profesjonalnego groomera.